Sintezo de alkilpoliglikozidaj glicerolaj eteroj

La sintezo de alkilaj poliglikozidaj glicerolaj eteroj estis efektivigita per tri malsamaj metodoj (Figuro 2, anstataŭ la alkilaj poliglikozidaj miksaĵo, nur la alkilaj monoglikozidoj estas montritaj kiel la produktaĵo). La eterigado de alkilaj poliglikozidoj kun glicerolo laŭ metodo A okazas sub bazaj reakciaj kondiĉoj. La ringomalfermo de epoksido laŭ metodo B same okazas en la ĉeesto de bazaj kataliziloj. Alternativo estas la reakcio kun glicerola karbonato laŭ metodo C, kiu estas akompanata de la elimino de CO2.₂ kaj kiu supozeble daŭrigas per epoksido kiel meza stadio.

La reakcia miksaĵo estas poste varmigita je 200℃ dum periodo de 7 horoj, dum kiuj la formita akvo estas kontinue distilita por delokigi la ekvilibron kiel eble plej multe al la produkta flanko. Kiel atendate, aldone al la monoglicerola etero, alkilpoliglikozidaj di- kaj triglicerolaj eteroj formiĝas. Alia sekundara reakcio estas la memkondensiĝo de glicerolo por formi oligoglicerolojn, kiuj kapablas reagi kun la alkilpoliglikozido same kiel la glicerolo. Tiaj altaj enhavoj de pli altaj oligomeroj povas esti tute dezirindaj, ĉar ili plue plibonigas la hidrofilecon kaj tial ekzemple la akvosolveblecon de la produktoj. Post la eterigado, la produktoj povas esti solvitaj en akvo kaj blankigitaj laŭ konata maniero, ekzemple per hidrogena peroksido.

Sub ĉi tiuj reakciaj kondiĉoj, la grado de eterigado de la produktoj estas sendependa de la alkilĉenlongo de la uzita alkilpoliglikozido. Figuro 3 montras la procentan enhavon de mono-, di- kaj triglicerolaj eteroj en la kruda produkta miksaĵo por kvar malsamaj alkilĉenlongoj. Reakcio de la C₁₂ Alkilpoliglikozido donas tipan rezulton. Laŭ gaskromatogramo, mono-, di- kaj triglicerolaj eteroj formiĝas en proporcio de proksimume 3:2:1. La tuta enhavo de glicerolaj eteroj estas ĉirkaŭ 35%.