Sintezo de alkilpoliglikozidaj gliceroleteroj

La sintezo de alkilpoliglikozidaj gliceroleteroj estis aranĝita per tri malsamaj metodoj (Figuro 2, anstataŭe de la alkilpoliglikozida miksaĵo, nur la alkilmonoglikozido estas montrita kiel la edukto). La eterigado de alkilpoliglikozido kun glicerolo per metodo A daŭrigas sub bazaj reagkondiĉoj. La ringmalfermo de epoksido per metodo B same okazas en ĉeesto de bazaj kataliziloj. Alternativo estas la reago kun glicerolkarbonato per metodo C kiu estas akompanata de la elimino de CO₂ kaj kiu Supozeble daŭrigas per epoksido kiel meza stadio.

La reagmiksaĵo tiam estas varmigita 200 ℃ dum periodo de 7 horoj dum kiuj la akvo formita estas ade distilita for por delokigi la ekvilibron laŭeble al la produktoflanko. Kiel atendite, alkilpoliglikozida di- kaj triglicerina etero formiĝas aldone al la monoglicerina etero. Alia sekundara reago estas la mem-kondensado de glicerolo por formi oligoglicerolojn kiuj estas kapablaj je reagado kun la alkilpoliglikozido en laŭ la saman manieron kiel la glicerolo. Tiaj altaj enhavoj de pli altaj oligomeroj povas esti tute dezirindaj ĉar ili plue plibonigas la hidrofilecon kaj tial ekzemple la akvosolveblecon de la produktoj. Post la eteriĝo, la produktoj povas esti solvitaj en akvo kaj blankigitaj en konata maniero, ekzemple kun hidrogena peroksido.

Sub ĉi tiuj reagkondiĉoj, la grado de eteriĝo de la produktoj estas sendependa de la alkilĉenlongo de la alkilpoliglikozido uzita. Figuro3 montras la procentajn enhavojn de mono-, di- kaj triglicerinaj eteroj en la kruda produktomiksaĵo por kvar malsamaj alkilĉenlongoj. Reago de la C₁₂ alkil poliglikozido disponigas tipan rezulton. Laŭ gaskromatogramo, mono-, di- kaj trigliceroleteroj formiĝas en proporcio de proksimume 3:2:1. La totala enhavo de glicerinaj eteroj estas ĉirkaŭ 35%.