ALKIL MONOGLUCOSIDOJ

Alkilmonoglukozidoj enhavas unu D-glukozan unuon. La ringaj strukturoj estas karakterizaj por D-glukozaj unuoj. Kaj kvin kaj ses membroringoj kiuj inkludas unu oksigenatomon kiel la heteroatomo estas rilataj al furano aŭ piransistemoj. Alkil D-glukozidoj kun kvin-membraj ringoj estas tial nomitaj alkil-d-glukofuranozidoj, kaj tiuj kun ses-membraj ringoj, alkil D-glukopiranosidoj.

Ĉiuj D-glukozaj unuoj montras acetalfunkcion, kies karbonatomo estas la nura ligita al du oksigenatomoj. Tio estas nomita anomera karbonatomo aŭ anomera centro. La tielnomita glikozida ligo kun la alkilrestaĵo, same kiel la ligo kun la oksigenatomo de la sakarida ringo, originas de la anomera karbonatomo. Por orientiĝo en la karbona ĉeno, la karbonatomoj de la D-glukozaj unuoj estas numeritaj ade (C-1 ĝis C-6) komencante kun la anomera karbonatomo. La oksigenatomoj estas numeritaj laŭ sia pozicio ĉe la ĉeno (O-1 ĝis O-6). La anomera karbonatomo estas malsimetrie anstataŭigita kaj povas tial supozi du malsamajn konfiguraciojn. La rezultaj stereoizomeroj estas nomitaj anomeroj kaj estas distingitaj per la prefikso α aŭ β. Laŭ la nomenklaturkonvencioj anomeroj montras ke unu el la du eblaj konfiguracioj kies glikozida ligo indikas dekstren en la Fischer-projekcioformuloj de glukozidoj. Ĝuste la malo validas pri la anomeroj.

En la nomenklaturo de karbonhidrata kemio, la nomo de alkilmonoglukozido estas formita jene: Nomo de la alkil-restaĵo, nomo de la anomera agordo, la silabo "D-gluc", nomo de la cikla formo kaj aldono de la finaĵo " oside.” Ĉar kemiaj reakcioj en sakaridoj kutime okazas ĉe la anomera karbonatomo aŭ la oksigenatomoj de la primaraj aŭ sekundaraj hidroksilaj grupoj, la konfiguracio de la nesimetriaj karbonatomoj ne normale ŝanĝiĝas, krom en la anomera centro. Ĉi-rilate, la nomenklaturo por alkilglukozidoj estas tre praktika, ĉar la silabo "D-gluc" de la gepatra sakarido D-glukozo estas konservita en la okazaĵo de multaj oftaj specoj de reagoj kaj la kemiaj modifoj povas esti priskribitaj per sufiksoj.

Kvankam la sistematiko de sakaridnomenklaturo povas esti evoluigita pli bone laŭ la Fischer-projekcioformuloj, la Haworth-formuloj kun cikla reprezentado de la karbonĉeno estas ĝenerale preferitaj kiel strukturaj formuloj por sakaridoj. La Haworth-projekcioj donas pli bonan spacan impreson de la molekula strukturo de la D-glukozo-unuoj kaj estas preferataj en tiu disertaĵo. En la Haworth-formuloj, la hidrogenatomoj ligitaj al la sakarida ringo ofte ne estas prezentitaj.